czwartek, 27 marca 2014

Pękala Michał

Kapitan int. Michał PĘKALA syn Józefa i Józefy z Dziedziców, urodzony 15 sierpnia 1893 roku w Wierzawicach, powiat łańcucki. 
http://szukajwarchiwach.pl Lib. Bapt. Wierzawice 1888-95, fot. 190

W 1914 żołnierz II Brygady Legionów Polskich, potem w armii austro-węgierskiej. Od 1918 w Armii gen. Hallera, a od 1921 w int. VI Armii. W latach 1921–1926 w int. OK IX i OK X, 1926–1930 w PKU Kielce i PKU Sanok, 1930–1932 w 27 p. uł, potem w KOP. Od 1937 w Szefostwie Int. KOP. Kpt. ze starsz. 15 VIII 1924. Odznaczony KN, medalami 1918–1921 i 10-lecia.

Michał Pękala miał jeszcze młodszego brata Jana ur. 10 października 1895 roku w Wierzawicach http://szukajwarchiwach.pl Lib. Bapt. Wierzawice 1895-99, fot. 26, 
oraz brata Franciszka ur. 3 lipca 1898 w Wierzawicach. 
http://szukajwarchiwach.pl Lib. Bapt. Wierzawice 1895-99, fot. 137. Franciszek Pękala zmarł 7 kwietnia 1919 roku.

Źródło:
http://www.katedrapolowa.pl
L.S.2546; CAW, Ap 7630, 13313, 5398, 13861, KN 6.8.1931; ARS; M. Rubas, Katyńska lista strat polskich formacji granicznych.
http://szukajwarchiwach.pl Lib. Bapt. Wierzawice 1888-95, fot. 190

niedziela, 16 marca 2014

Ordyczyński Mikołaj Jan (1891-1975)

Urodził się 12 grudnia 1891 roku w Leżajsku w rodzinie Leona i Anieli z Jarosiewiczów. Zmarł 13 lipca 1975 roku w Leżajsku.

Ukończył Miejskie Gimnazjum Realne w Leżajsku, a następnie studia prawnicze na UJK we Lwowie uzyskując dyplom magistra praw. Był jednym z założycieli XXVII Polskiej Drużyny Strzeleckiej (PDS) w Leżajsku. 18 maja 1913 roku odbył się zjazd PDS we Lwowie. 
Służbę wojskową odbywał w armii austriackiej, gdzie ukończył szkołę oficerska rezerwy artylerii. 
w czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Armat Polowych Nr 29, w 1916 przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 2, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 2. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na chorążego ze starszeństwem z 1 maja 1915, a później podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej.
Ukończył Szkołę Wojskową w Paryżu. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. Zweryfikowany w stopniu kpt. sł. st. art. z starszeństwem od 1 VI 1919 służył w 6 pac we Lwowie, gdzie dowodził m. in. baterią. 
W 1921 roku pracował jako nauczyciel języka niemieckiego w Miejskim Gimnazjum Realnym w Leżajsku. 
Po wojnie służył w WP. Figuruje na liście oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. 

8 Pułk Artylerii Lekkiej im. Króla Bolesława Krzywoustego był organizowany w Rembertowie na mocy rozkazu Ministerstwa Spraw Wojskowych z dn. 11 listopada 1918 roku. Po stosunkowo krótkim przeszkoleniu włączono go do działań wojskowych podczas wojny polsko - bolszewickiej. Jesienią 1920 roku pułk został skierowany do Łomży. W sierpniu następnego roku podjęto decyzję, że miejscem stałego pobytu na czas pokoju 8PAL-u będzie Płock. Funkcję dowódcy pułku pełnili kolejno: płk Juliusz Rommel, płk Leszek Roguski, płk Aleksander Batory, płk Edward Robakiewicz, ppłk Mikołaj Ordyczyński i ppłk Jan Damasiewicz. 
W międzywojniu dowódcą pułku był: ppłk Leszek Roguski (w zbiorach Biblioteki TNP znajduje się podręcznik o ciężkiej artylerii z jego autografem). Drugi z dowódców – płk Aleksander Batory, to w opinii prelegenta niezwykle utalentowany człowiek. Po wojnie mieszkał w Szkocji. Od 1938 roku pułkiem dowodził ppłk Mikołaj Ordyczyński, ale odszedł z Płocka na dowódcę grupy artylerii. Zastąpił go ppłk Jan Damasiewicz, który z pułkiem poszedł na wojnę. 

Awansowany do stopnia mjr sł. st. art. 15 VIII 1924 dowodził III dywizjonem 6 pac. Następnie przeniesiony do 3 pap w Zamościu na stanowisko kwatermistrza. W 1930 przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu, gdzie był wykładowcą. Awansowany do stopnia ppłk sł. st,. art. 1 I 1932. W latach 1938-1939 dowodził 8 pal w Płocku. 
Mobilizacja alarmowa nastąpiła 30 sierpnia 1939 roku.
W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy artylerii dywizyjnej 8 Dywizji Piechoty - polska jednostka wojskowa, krypt. "Narocz", "Stefan" (do 11.09. 1939). DYWIZJA PIECHOTY (Modlin, Armia Modlin)
Podczas walk w obronie Modlina 11 IX 1939 zostaje ranny. Po kapitulacji Modlina w niewoli niemieckiej. Przebywał m. in. w oflagu II C w Woldenbergu. Po uwolnieniu z niewoli 31 I 1945 powraca do kraju. 
Mieszkał w Leżajsku, gdzie pracował w Spółdzielni Architraw w Leżajsku, gdzie m. in. rozliczał prace leżajskich sztukatorów. Spółdzielnia mieściła się w budynku p. Góraka w Rynku. Prezesem spółdzielni był p. Wasecki z Przeworska. Franciszek Markiewicz był v-ce prezesem. Członkami spółdzielni byli sztukatorzy: Musztafa, Wilczek, Ner, Józef Ordyczyński, Antoni Ordyczyński, Stefan Ordyczyński, Kisielewicz Tadeusz, Goździewski Władysław i jego brat, Bereziewicz Stanisław i inni. >>> zobacz 100 lat temu urodził się Józef Alfons Ordyczyński 



ppłk Mikołaj Jan Ordyczyński zmarł 13 lipca 1975 roku w Leżajsku. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Leżajsku razem z żoną Felicją c. Stanisława i Magdaleny. Żona pochodziła ze Lwowa. Urodziła się 8 czerwca 1907 we Lwowie, zmarła 5 czerwca 1992.
***
 


Linki:
Pamiętali o artylerzystach
Obrona Warszawy i Modlina - 1939 r
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...