wtorek, 5 grudnia 2017

Ks. Julian Krzyżanowski

Ks. Julian Krzyżanowski (s. Jana i Marii Dębowskiej) urodził się ok 1868, zmarł 29.06.1931 w Kosinie k/Łańcuta.
Ks. Julian Krzyżanowski był stryjem prof. dr. hab. Juliana Krzyżanowskiego. 
Prof. dr hab. Julian Krzyżanowski był s. Józefa Krzyżanowskiego i Marii Dębowskiej (c. Franciszka Dębowskiego i Rozalii Bednarz). Ur. 4 lipca 1892 w Stojańcach pod Lwowem, zm. 19 maja 1976 w Warszawie – absolwent UJ, polonista, historyk literatury, folklorysta, badacz literatury ludowej, nauczyciel, profesor i wykładowca akademicki, pedagog, doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W Sprawozdaniu z Czynności Wydziału Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Łańcucie za rok 1895 figuruje ks. Julian Krzyżanowski wikary w Łańcucie, jako członek zwyczajny Towarzystwa. Członkami honorowymi byli Roman hr. Potocki ordynat na Łańcucie oraz Kornel Ujejski poeta jubilat.
W 1898 roku po śmierci ks. Franciszka Staruszkiewicza, który był proboszczem przez 30 lat (1868-1898) w par. Tarnawiec, przez kilka miesięcy (od 1 września 1898 do kilku pierwszych dni stycznia 1899) posługi kościelne pełnił ks. Klemens Kochmański, a od stycznia 1899 roku proboszczem tarnawieckiej parafii został ks. Julian Krzyżanowski. 

Zapisy w Księdze Zmarłych świadczą, że 17 stycznia 1899 roku w Kuryłówce par. Tarnawiec zmarły 2 kobiety: Marianna z Ćwikłów Rup i Marianna z Beigertów Wołoszczuk. Ks. Julian Krzyżanowski odprawił im pogrzeby w kolejnych dniach, 19 i 20 stycznia 1899. 

Marianna z Ćwikłów Rup żona Feliksa Rupa zmarła w wieku 29 lat, 12 dni po porodzie syna Tomasz Rup. Tomasz urodził się 5 stycznia 1899 roku, zginął na froncie włoskim 4 lipca 1918 roku. 

Marianna z Beigertów Wołoszczuk żona Józefa, organisty w Tarnawcu, zmarła w wieku 47 lat na tyfus. 

Ks. Julian Krzyżanowski pracował w Tarnawcu przez 12 lat, po czym został przeniesiony w 1911 roku do Kosiny koło Łańcuta w diecezji przemyskiej woj. lwowskim, gdzie przejął posługę w tamtejszym kościele. Na jego miejsce proboszczem w Tarnawcu został ks. Ignacy Łaskawski (1877- 1944). Ks. Ignacy Łaskawski rozpoczął pracę w tarnawieckim kościele od 1911 i był jej gospodarzem aż do swojej śmierci, czyli do roku 1944.

Kosina:

Po śmierci proboszcza M. Kąkolewskiego w 1873 w Kosinie obowiązki gospodarza parafii przejął J. Jędrzejewski, (został pochowany na kosińskim cmentarzu obok starej kaplicy). Jego probostwo przypada na lata 1874-1911 r. Następcą ks. J. Jędrzejewskiego został ks. Julian Krzyżanowski. Przejął on parafię w 1911 r. Obok pracy duszpasterskiej wiele czasu i trudu poświęcał pracy społecznej. Z jego inicjatywy powstało kółko rolnicze, kasa Stefczyka i mleczarnia. Korzystając z ofiarności jednej z parafianek założył również ochronkę, którą oddał w ręce Sióstr Służebniczek ze Starej Wsi. 
Ks. J. Krzyżanowski, wicedziekan dekanatu łańcuckiego, długoletni proboszcz parafii Kosina zmarł 29.06.1931 r. w wieku 63 lat.

niedziela, 3 grudnia 2017

Marian Matkowski

Co prawda nie urodził się w Leżajsku, tylko w Nowej Sarzynie, ale z Leżajskiem związany jest od urodzenia. W Leżajsku się wychowywał, w Leżajsku chodził do szkoły, jeszcze do niedawna w Leżajsku i dla Leżajska pracował. 
Obecnie mieszka w Paszczynie koło Dębicy, pracuje w Centrum Kultury i Bibliotek Gminy Dębicy w Europejskim Centrum Pamięci i Pojednania, którego integralną część stanowi Ekspozycja Historyczno - Dydaktyczna przy Górze Śmierci. (Góra Śmierci znajduje się na terenie dawnego poligonu wojskowego Waffen - SS „Truppenübungsplatz Heidelager”, gdzie Niemcy w latach 1940–1944 utworzyli obozy pracy przymusowej w Pustkowie).Wyjechał z Leżajska z powodów rodzinnych, ale nadal udziela się społecznie i kontynuuje działalność dla Leżajska. 

29 października 2017 został wyróżniony odznaką w plebiscycie „Pozytywnie zakręcony”. 
Za pracę od 2005 roku w Towarzystwie Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich w Leżajsku odznaczony złotą odznaką za zasługi dla TMLiKP-W. (członek Zarządu Klubu od 8.08.2007 r. do nadal).

Od 2006/2007 r. członek Towarzystwa Miłośników Ziemi Leżajskiej (w tym członek Zarządu w kadencji 2007-2010).

Od ok. 2008 r. do 15 listopada 2016 r. członek Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Leżajsku.

Od 2016 r. członek, a zarazem wiceprzewodniczący Rady Muzeum Ziemi Leżajskiej.

Śmiało można powiedzieć, że Marian Matkowski to istny człowiek Renesansu, czyli człowiek wielu zawodów i umiejętności. Pasjonat w każdym calu.

Bo czym to on się nie zajmował! 
Przedstawiciel handlowy, pilot przejazdów kursowych, pilot wycieczek, drwal pilarz motorniczy, technik leśnik, historyk, regionalista, lwowiak, niedoszły rzeczoznawca majątkowy…. itp…).

- współautor albumu „Ziemia Leżajska” wydanego w 2010 r. (autor tekstu w języku polskim, konsultacje terenowe przy zdjęciach),
- współudział w tworzeniu publikacji o Leżajsku i ziemi leżajskiej (przewodników turystycznych, map, planów, ulotek, folderów itp.), np. Leżajsk, Stanisław Mendelowski (red.), Krosno 2008, Ziobro W., Leżajsk i wokół Leżajska, Rzeszów 2009 i inne,
- współudział w projektach promujących Leżajsk i ziemię leżajską we współpracy z miejskimi i powiatowymi urzędami i instytucjami,
- organizator i współorganizator spotkań historycznych: „Leżajskie Spotkania z Historią”, „Kresowe Spotkania z Historią”
- organizator i współorganizator lekcji i warsztatów historii regionalnych w szkołach podstawowych i średnich, MCK Bibliotece Publicznej w Leżajsku, Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Pedagogicznej Filia w Leżajsku,
- artykuły prasowe w latach 2006-2017 („Biuletyn Miejski”, „Kurier Powiatowy”),
- autor artykułów do pism kresowych „Semper Fidelis”, „Spotkania Świrzan”
- autor artykułów do periodyku TMZL pt. „Almanach Leżajski” – „Źródła i bibliografia do pisania prac o Leżajsku i ziemi leżajskiej”
- administrowanie stron internetowych (TMLiKP-W, MCK – CIT, PDDM), artykuły w internecie
- współpraca z mediami prasa, radio, tv w nagłaśnianiu wydarzeń kulturalnych i akcji charytatywnych (artykuły, nagrania, wywiady)
- współorganizator (wspólnie rekonstrukcji historycznej o Pacyfikacji Miasta Leżajska 28 maja 1943 r. (rekonstrukcja odbyła się w dniu 29.05.2016 r. zorganizowana wspólnie z Muzeum Ziemi Leżajskiej, MCK w Leżajsku, aktorami GT Baratario, członkami grup rekonstrukcji historycznej, strzelcami JS Strzelec, wolontariusze – aktorzy amatorzy z Leżajska i okolic),
- przygotowanie całościowej dokumentacji do powołania Młodzieżowego Koła przy Klubie TMLiKP-W w Leżajsku
- udział w powstawaniu filmów dokumentalnych o historii Leżajska m.in.: „Polak z Leżajska” w reż. Dionizego Garbacza, o łagierniku, akowcu z Leżajska Jerzym Raźnikiewiczu, który na Syberii przebywał ponad trzynaście lat, a do Leżajska powrócił w 1958 roku.


- współorganizator (wspólnie z wieloma podmiotami, instytucjami i urzędami miejskimi i powiatowymi Leżajska i ziemi leżajskiej) corocznych wyjazdów na uroczystości Bitwy pod Zadwórzem (uroczystości we Lwowie i Zadwórzu),

Wykształcenie
Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Leżajsku.
1985–1988 Zasadnicza Szkoła Leśna w Zespole Szkół Leśnych w Biłgoraju
1988–1992 Technikum Leśne w Zespole Szkół Drzewnych i Leśnych im. J. Zamoyskiego w Zwierzyńcu
1992–1997 Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie, Wydział Socjologiczno – Historyczny, studia dzienne,
2004–2005 Wyższa Szkoła Handlu i Finansów Międzynarodowych w Warszawie, studia podyplomowe

Praca podczas studiów: 1994 – 1999 umowy zlecenia w: PPKS Rzeszów, Jordan Kraków, Orbis Transport Warszawa, Intercars France - pilotowanie międzynarodowych przejazdów autokarowych.

Rodzice pochodzą z Kresów z polskich rodzin:
Mama Janina z domu Szułakiewicz urodzona we Lwowie, a całe dzieciństwo do 1944 roku spędziła w miejscowości Brody, 100 km za Lwowem na Wschód.
Ojciec Eugeniusz Matkowski urodzony pod Lwowem w miejscowości Kopań, niedaleko zamku w Świrzu.
Właśnie w Świrzu wżenił się ostatni dowódca Powstania Warszawskiego gen. Tadeusz "Bór" Komorowski (Żonaty od 1930 z Ireną hr. Lamezan-Salins (1904–1968), córką generała Lamezana-Salins. Miał z nią dwóch synów: Adama i Jerzego).
Od niego ponoć trochę folwarku odkupił Mariana dziadek Feliks Matkowski. Niestety wszystko zostało, a wielu członków mojej rodziny z Matkowskich, Kleszczyńskich, Kłosowskich i Hutmanów zostało wymordowanych na Wschodzie przez OUN UPA).
Ojciec Eugeniusz to znany w Leżajsku działacz NSZZ Solidarność i aktualny prezes Klubu TMLiKP-W.
**


Prowadził spotkanie autorskie promujące książkę Szymona Nowaka "Dziewczyny wyklęte".


Prowadził spotkanie autorskie promujące książkę Sławomira Kułacza "Wojskowa i wojenna korespondencja braci Lejów 1913-1917".




Linki:

piątek, 1 grudnia 2017

Matkowski Eugeniusz

22 grudnia 2021 zmarł w Leżajsku Eugeniusz Matkowski. Urodził się pod Lwowem w miejscowości Kopań, niedaleko zamku w Świrzu.
Wieloletni działacz w strukturach samorządowych - Radny Miasta Leżajska, członek Zarządu Miasta w latach 90. Wieloletni Prezes 
Klubu Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich (TMLiKP-W) w Leżajsku. Członek NSZZ Solidarność, w latach 80. i 90. zasiadał w związkowych władzach branżowych i wojewódzkich służb publicznych.


Mimo, że był już na emeryturze, nadal bardzo aktywnie działał społecznie.
Od roku 2003 pełnił funkcję prezesa Klubu Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich (TMLiKP-W) w Leżajsku. 
Inicjatywą utworzenia Klubu TMLiKP-W podjął wspólnie z Kazimierzem Kuźniarem. Obydwaj pochodzą z Kresów, chcieli więc zaktywować środowisko leżajskich Kresowiaków, których los rzucił do Leżajska i okolic zza wschodniej granicy. 
Eugeniusz Matkowski z synem Marianem
Działania na rzecz powstania organizacji Klubu TMLiKP-W w Leżajsku
Wraz z Kazimierzem Kuźniarem wystąpił z inicjatywą utworzenia organizacji kresowej w środowisku leżajskich Kresowiaków z Leżajska i okolic, pochodzących zza wschodniej granicy, których losy przeniosły na tereny dzisiejszego powiatu leżajskiego.
http://tmlikpw.pl.tl/KRONIKA-KLUBU.htm

Wraz ze Stanisławem Słychanem i Ireneuszem Stefańskim współorganizował liczne wyjazdy do Lwowa i na Kresy czasem połączone z przekazywaniem pomocy materialnej dla Polaków tam mieszkających.
http://www.kuriergalicyjski.com/index.php/polacynaukr/polskaaktywn/1567-wdziczno-rzeczypospolitej-polskiej-dla-opiekunw-polskich-mogi?showall=&start=1

Brał również czynny udział w corocznych przygotowaniach do uroczystych obchodów rocznicy Bitwy pod Zadwórzem na Ukrainie.
Przez wiele lat pracował w Gospodarce Komunalnej i Mieszkaniowej w Leżajsku. Pełnił funkcję kierownika, a następnie Dyrektora Administracji Domów Mieszkalnych.

Członek NSZZ Solidarność, w latach 80. i 90. zasiadał w związkowych władzach branżowych i wojewódzkich służb publicznych. Był głównym inicjatorem, projektantem i budowniczym wraz z sąsiadami ołtarzy na procesjach na Boże Ciało na Pl. Jaszowskiego od 1981 r. (pierwszy ołtarz to ołtarz Solidarności).

W połowie lat 90., a to był okres świętowania 600-lecia miasta Leżajska był Radnym i Członkiem Zarządu Miasta. 

Nagradzany za rzetelną i uczciwą pracę dla Miasta Leżajska i Województwa Rzeszowskiego przez organa samorządowe.
Obecnie na emeryturze.

Przeciw gloryfikowaniu zbrodniarzy OUN-UPA:
http://www.nowiny24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20110524/LEZAJSK/888411422

Za zasługi na rzecz TMLiKP-W otrzymał:
Złotą Odznakę "Zasłużonego dla TMLiKP-W"

posiada również:
pamiątkową odznakę "Morituri sunt ut liberi vivamus".

***
13 grudnia 2021 roku zmarła żona Eugeniusza Matkowskiego - ŚP. Janina z Szułakiewiczów Matkowska. Urodziła się we Lwowie, mieszkała do 1944 roku w miejscowości Brody, 100 km za Lwowem na Wschód.


Literatura i źródło:
Marian Matkowski
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...