czwartek, 19 lutego 2015

Ordyczyński Piotr (1952-2001)

Piotr Ordyczyński urodził się 28 kwietnia 1952 roku  (w poniedziałek) w Leżajsku. 
Ojciec Józef Alfons Ordyczyński z zawodu był murarzem sztukatorem, matka Janina z Gdulów.  Rodzice pobrali się w czasie wojny 7 stycznia 1940 roku.
Był najmłodszym synem Józefa i Janiny. Najstarszy brat Mieczysław Ordyczyński ur. się 12 stycznia 1941 w Leżajsku. Siostra Maria Waleria ur. się w 1942 roku i zmarła mając zaledwie 9 miesięcy. Siostra Krystyna Julia ur. się 18 stycznia 1946 roku. 
Piotr Ordyczyński po ukończeniu Szkoły Podstawowej im. M. Kopernika w Leżajsku oraz Technikum Mechanicznego w Leżajsku marzył o Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie, ale do szkoły lotniczej się nie dostał. 






Podjął naukę w Szkole Chorążych Personelu Technicznego w Oleśnicy (1.10.1972-16.08.1974) - otrzymał tytuł Technik Wojsk Lotniczych w zakresie specjalności eksploatacja samolotów. Szkoła kształciła specjalistów obsługi technicznej samolotów naddźwiękowych oraz (do 1984 r.) śmigłowców.


 






Jego pasję była turystyka górska, rowerowa. W latach szkolnych razem z bratem Mietkiem, w towarzystwie kolegów z technikum, a także profesorów przemierzali wielokrotnie górskie szlaki w Bieszczadach, Tatrach, Pieninach. 
Kochał wodę. Pracował w Rosnowie nad zachodnim skrajem Jeziora Rosnowskiego, swoje marzenia mógł realizować zdobywając uprawnienia sternika motorowodnego III stopnia, pływał na jachtach motorowych morskich i śródlądowych. Był ratownikiem WOPR.
Interesował się historią. 




26 lipca 1980 poślubił Annę Danutę Stankiewicz. Miał dwóch synów: Jerzego Grzegorza oraz Tomasza Macieja. 




Pracował Lotniczej Jednostce Wojskowej w Rosnowie woj. koszalińskie, w leżajskim Instalu, Hucie Stalowa Wola w Leżajsku, Leżajskiej Wytwórni Tytoniu Przemysłowego.

Ze względu na stan zdrowia wkrótce po odejściu na rentę zmarł 20 lutego 2001 roku. Miał 48 lat.




 Deep Purple był ulubionym zespołem Piotrka. Słucham od czasu do czasu 
"Child in Time" - jeden z nieśmiertelnych hymnów rocka, snując refleksje na temat ...

wtorek, 17 lutego 2015

Ordyczyński Stanisław (1904-1984)

Stanisław Ordyczyński [*13 XI 1904 Leżajsk - 1984, Zamość]
Syn Leona i Anieli z Jarosiewiczów. Ukończył studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Przed I wojną światową pracował jako nauczyciel szkoły podstawowej w Szyszkowie, Potoku i Lipinach, a następnie jako kierownik szkoły w Biłgoraju. Za działalność konspiracyjną w Komendzie Powiatowej ZWZ w Biłgoraju, jako oficer broni - ppor. rez., w czerwcu 1940 roku został aresztowany w ramach przeprowadzonej przez Gestapo akcji o kryptonimie 'Ausserordentliche Befriedungsaktion' (AB). Początkowo osadzony w Rotundzie zamojskiej, skąd wraz z 560 aresztowanymi osobami przewieziony został na Zamek lubelski. Wszystkich, z wyjątkiem zwolnionego ks. Czesława Koziołkiewicza, wywieziono do obozów koncentracyjnych w Dachau i Oranienburgu. Gehennę obozów przeżyli jedynie: Michał Fus, Edward Janiuk, Stanisław Kiełbasa-Karbonowski, Antoni Łagowski, Franciszek Mroczek, Stanisław Ordyczyński i Edward Pająk. Pozostali ponieśli śmierć. Przez długie lata do przejścia na emeryturę był dyrektorem LO w Zamościu.




O Stanisławie Ordyczyńskim odnalazłam informacje na biłgorajskiej stronie miasta         http://www.bilgoraj.lbl.pl/hist/dzieje/wojna_okupacja.php  


Ruch oporu- oficer broni - ppor.. Stanisław Ordyczyński

(…) Biłgoraj odgrywał wielką rolę w walce niepodległościowej i narodowowyzwoleńczej okresu okupacji. Znaczenie miasta w polskim ruchu oporu uwarunkowane było jego strategicznym położeniem między Puszczą Solską i lasami' janowskimi, w których w latach 1943-1944 działały liczne oddziały partyzanckie polskie i radzieckie, tocząc ciężkie i krwawe walki z okupantem. Na tym terenie została zapoczątkowana akcja wysiedleńczo-pacyfikacyjna, której ofiarą padły tysiące mieszkańców Zamojszczyzny. Jednym z naczelnych zadań działającego tu ruchu oporu była więc obrona miejscowej ludności przed zbrodniczymi poczynaniami okupanta.

W Biłgoraju znajdowały się ośrodki dyspozycyjne polskiego ruchu oporu o zasięgu powiatowym i ponadpowiatowym oraz silna miejska organizacja niepodległościowa.

W listopadzie-grudniu 1939 r. utworzona została w mieście Komenda Powiatowa (obwodowa) SZP, która następnie kierowała działalnością konspiracyjną jako Komenda Powiatowa ZWZ l do końca kwietnia 1941 r. miała swoją siedzibę w Biłgoraju. W skład jej weszli: dowódca powiatu - por. rez. Wacław Spalony ps. Słoma, jego zastępca (do stycznia 1940 r.) - Eugeniusz Goliński, zastępca i oficer wywiadu - ppor. rez. Antoni Radzik ps. Dolina, oficer organizacyjny - ppor. rez. Roman Wahl, oficer łączności - ppor. rez. Paweł Buczek, oficer ds. młodzieży - Edward Janiuk, oficer ds. kontaktów - Antoni Łagowski, oficer broni - ppor. rez. Stanisław Ordyczyński, kwatermistrz - Wacław Matraś i oficer propagandy - Walerian Klaudel.


Akcja o kryptonimie "Ausserordentliche Befriedungsaktion" (AB)

Jednym z założeń niemieckiej polityki biologicznej zagłady narodu polskiego było fizyczne wyniszczenie inteligencji. Celowi temu służyć miała głośna akcja o kryptonimie "Ausserordentliche Befriedungsaktion" (AB), przygotowana na polecenie Adolfa Hitlera przez generalnego gubernatora Hansa Franka. Na posiedzeniu "rządu" GG w dniu 30 maja 1940 r. Hans Frank powiedział: "Przyznaję otwarcie, że kilka tysięcy Polaków, i to przede wszystkim z warstwy przywódców duchowych Polski, przypłaci to życiem". I dalej: "Warstwy uznane przez nas obecnie za kierownicze w Polsce należy zlikwidować, co znów narośnie, należy wykryć i w odpowiednim czasie znowu usunąć". Akcja AB zakładała aresztowanie i wysłanie do obozów koncentracyjnych 20 tysięcy osób z Generalnego Gubernatorstwa. Na Lubelszczyźnie jej wykonywaniem kierował Odilo Globocnik - szef policji i SS dystryktu lubelskiego.

W Biłgoraju akcję AB zrealizowano w czerwcu 1940 r. Gestapo aresztowało wówczas m.in.: ks. Józefa Chmielewskiego, Jana Dziducha, Michała Fusa, dr Leopolda Góranowskiego, Edwarda Janiuka, Stanisława Kiełbasę-Karbonow-skiego, Ferdynanda Kondysara, ks. Czesława Koziołkiewicza, Kazimierza Kryńskiego, Tadeusza Liska, Antoniego Łagowskiego, Wacława Matrasia, Franciszka Mroczka, Stanisława Ordyczyńskiego, Edwarda Pająka, ks. Jana Samoleja, Mariana Spisackiego, Szczepana Sprysaka i Józefa Wróbla. Początkowo osadzono ich w Rotundzie zamojskiej, skąd wraz z 560 osobami aresztowanymi w ramach akcji AB na Zamojszczyźnie przewiezieni zostali na Zamek lubelski. W dniu 28 maja 1941 r. -wszystkich, z wyjątkiem zwolnionego ks. Czesława Koziołkiewicza, wywieziono do obozów koncentracyjnych w Dachau i Oranienburgu. Gehennę obozów przeżyli jedynie: Michał Fus, Edward Janiuk, Stanisław Kiełbasa-Karbonowski, Antoni Łagowski, Franciszek Mroczek, Stanisław Ordyczyński i Edward Pająk. Pozostali ponieśli śmierć.

Niemieckie władze okupacyjne zdawały sobie sprawę z rosnącego ustawicznie w siła polskiego ruchu oporu. Toteż dążyły do jego rozbicia i zniszczenia. Pierwszy cios zadało gestapo w czerwcu 1940 r. w czasie realizacji akcji AB. Aresztowano wówczas członków ZWZ: Leopolda Góranowskiego, Edwarda Janiuka, Kazimierza Kryńskiego, Tadeusza Liska, Antoniego Łagowskiego, Wacława Matrasia, Stanisława Ordyczyńskiego i Mariana Spisackiego, których - jak już wspomniano - zesłano do obozów koncentracyjnych.

Następne uderzenie gestapo w biłgorajską organizację niepodległościową nastąpiło w dniach od 13 do 30 marca 1941 r. Tym razem aresztowano m.in. Józefa Bielakowskiego, Antoniego Borytę, Bohdana Hussara, Anielę Lefanowicz, Wiktora Ma-łysę, Mariana Nowaka, Tomasza Różyckiego, Mariana Skowieżaka, Wacława Spalonego ps. Słoma, Romana Wahia, Mariana Wróblewskiego, i zesłano do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.

W następnych miesiącach 1941 r. dokonano dalszych aresztowań członków ZWZ: w lipcu zatrzymano m.in. Mieczysława Kucharskiego i Józefa Piekarczyka, we wrześniu Wacława Hulaka i Stanisława Wojciechowskiego, a w październiku Zbigniewa Krzywdzińskiego. Oni również ponieśli śmierć w obozie zagłady w Oświęcimiu.


sobota, 14 lutego 2015

Czajka Józef (1885-1940)

Mjr rez. Józef Czajka – inżynier geodeta, absolwent Politechniki Lwowskiej. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1918–1921 w 16 pp, 56 pp i 7 pp Leg., radca skarbowy w Krakowie, prezes Towarzystwa Geodetów we Lwowie, zamieszkały w Tarnowie. W 1939 komendant Tarnowa.


Józef Czajka s. Wincentego i Marii z Kościółków ur. się 11 marca 1885 r. w Tarnawcu koło Leżajska. Żonaty z Heleną ze Sworzniów, miał syna Adama.

Do szkoły powszechnej uczęszczał w rodzinnym Tarnawcu, a następnie do gimnazjum realnego w Jarosławiu. Po zdaniu egzaminu maturalnego studiował geodezję na uczelni wyższej wówczas zwanej Szkołą Techniczną w Lwowie (od 1920 Politechnika Lwowska). Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę zawodową na terenach Galicji. Z chwilą wybuchu I wojny światowej Józef Czajka wstąpił do Legionów Polskich w stopniu porucznika. Okazał się wybitnym i odważnym dowódcą. Za zasługi na polu walki został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, bierze udział w wojnie polsko – bolszewickiej. Służbę wojskową kończy w stopniu kapitana saperów. 
Po demobilizacji zamieszkuje w Tarnowie. Inż. Józef Czajka angażuje się w życie społeczne Tarnowa. Za działalność społeczną zastaje odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, pełni funkcję prezesa Lwowskiego Towarzystwa Geodetów, zaś z wojska dostaje awans na majora rezerwy piechoty. Zmobilizowany w sierpniu 1939 roku otrzymuje przydział do 6 Dywizji Piechoty generał brygady Bernarda Monda. Generał powierza mu stanowisko komendanta obrony Tarnowa. Gdy wybucha wojna rozkazem dowódcy przeniesiony zostaje do Zamościa, a w końcu do Tarnopola. Po wkroczeniu sowietów na teren Polski mjr Józef Czajka dostaje się do niewoli. Podczas ekshumacji grobów katyńskich jego ciało znaleziono obok zwłok gen. Smorawińskiego kolegi z czasów legionów.
Zmarł w 1940, Katyń Polski Cmentarz Wojenny.
Dla uhonorowania pamięci Józefa Czajki zamordowanego w Katyniu w pobliżu kościoła parafialnego w Kuryłówce posadzono 'Dąb Pamięci'. 



11 listopada 2007 roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Lech Kaczyński mianował mjr. rez. inż. Józefa Czajkę na stopień podpułkownika Wojska Polskiego.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...