Marian Józef Ordyczyński syn Leona i Anieli z Jarosiewiczów urodził się w Leżajsku. Inżynier kolejnictwa, po wojnie mieszkał i pracował w Lublinie. Przy okazji dowiedziałam się, że studiował na Politechnice Lwowskiej.
W okresie od 1 listopada 1918 do sierpnia 1919 i w roku 1920 jako żołnierz ochotnik brał czynny udział w wojnie, za co został mianowany do stopnia ppor rezerw.
Z arkusza wywiadowczego Dyrekcji Kolei Państwowych we Lwowie dowiadujemy się, że działał na odcinkach:
- od 1 XI 1918 do 14 kwietnia 1919 działał na trasie Przemyśl i okolice
- od 15 kwietnia 1919 do 30 kwietnia 1919 na trasie Lwów (Zimna Woda)
- od 15 kwietnia do sierpnia 1919 na trasie od Sądowej Wiszni do Skałatu.
W wojnie z bolszewikami w 1920 roku - na trasie od Chodorowa do Wiśniowca.
"Wymieniony dając przykład męstwa i hartu żołnierskiego zagrzewał i zachęcał innych żołnierzy do wytrwania w ogniu tak, iż można śmiało o nim powiedzieć, że w niemałym stopniu przyczynił się do zwycięstwa oręża polskiego".
Jak możemy się dowiedzieć z tego dokumentu w obronie Lwowa i Wschodniej Małopolski brali również udział jego bracia:
Jan Mikołaj Ordyczyński - major WP oraz Władysław Ordyczyński - rzemieślnik.
Marian Józef Ordyczyński ożenił się z Kazimierą Radecką (ur. 25.09.1903-zm. 25.04.1978).
Mieli jedną córkę Beatę Ordyczyńską (ur. 19.02.1939 w Lublinie - zm. 6.10.1993). Ukończyła Wydział Biologii i Nauki o Ziemi UMCS w Lublinie. Była pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Lubelskim (Katedra Botaniki). Członek Sekcji Dendrologicznej PTB.
Marian Józef Ordyczyński zmarł 18 stycznia 1989 roku w Lublinie. Jest pochowany razem z córką na Cmentarzu w Majdanku (Sektor S4C7 rz. 9 nr grobu 18).
***
***
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz