Henryk Kunz [*3 wrzesień 1903- † 1997]
Urodził się 15 sierpnia 1903 roku w Leżajsku. Syn Pawła Kunza i Anieli Dębickiej. Starsza siostra Stefania ur. w 1899 r wyszła za mąż za Gryzieckiego, zmarła 1992 r., pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Leżajsku. Młodsza siostra wyszła za mąż za Olszewskiego, zmarła 1991 r., pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Leżajsku. Jeden z braci był nauczycielem, kierownikiem szkoły we Włodawie. Drugi brat mieszkał w Gdańsku. Żona Irena Kunzowa z d. Bończoszek (11 VII 1907-10 VIII 1962) była profesorem w Leżajskim Liceum.
Absolwent Leżajskiego Gimnazjum z 1922 roku, ukończył studia w latach 1922-27 na Wydziale Filozoficznym i Przyrodniczo-Matematycznym Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie. Dodatkowo studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych, uzyskując w 1938 roku tytuł magistra.
Pracował jako nauczyciel początkowo w Krzeszowie, później w Seminarium Nauczycielskim w Cieszanowie (1926-28), w Seminarium Nauczycielskim w Rzeszowie, Gimnazjum Żeńskim w Lublinie, Miejskim Gimnazjum w Czarnkowie, Seminarium Żeńskim w Jarosławiu, Gimnazjum Państwowym w Lublinie, a następnie w Państwowym Liceum i Gimnazjum w Krasnymstawie, gdzie zastała go wojna. W okresie okupacji był członkiem Ruchu Oporu, jako nauczyciel organizował tajne nauczanie w Krasnymstawie (1939-42), w Przeworsku i Leżajsku (do 1944r). Od września 44 r pracuje w Państwowym Gimnazjum i Liceum, pełniąc od 1956 r z małymi przerwami do 1982 r funkcję dyrektora szkoły.
Po wyzwoleniu brał udział w organizowaniu Liceum Ogólnokształcącego w Leżajsku.
Pełnił szereg funkcji społecznych. Z jego inicjatywy powstał Komitet Elektryfikacyjny miasta Leżajska (w 1954 r Leżajsk miał światło elektryczne). Był przewodniczącym Komisji Mandatowej, Komisji Zdrowia Opieki Społecznej i Zatrudnienia. Wieloletni Dyrektor Liceum Ogólnokształcącego w Leżajsku, członek Stronnictwa Demokratycznego, radny MRN przez 2 kadencje, hobbista wędkowania i miłośnik przyrody. Był członkiem ZBoWiD i członkiem Komitetu Wychowania Fizycznego.
Przez całe pracowite życie swoją postawą wykazał, że nie musi się wstydzić swojego postępowania, co udowodnił na wszystkich zakrętach historii w czasach przedwojennych, okresie okupacji, zniewolenia politycznego.
Odznaczony w 1956 roku Srebrną Odznaką, 15 grudnia 1957 roku Odznaką Grunwaldzką, w 1964 r Odznaką XV-lecia Polskiego Związku Wędkarskiego, Odznaką Tysiąclecia, 11 lutego 1967 r Medalem Zwycięstwa i Wolności za pracę w Ruchu Oporu. 11 listopada 1969 r odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za pracę nauczycielską, Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz