Kwieciński Karol [* 3. 11. 1891 w Leżajsku † 9. 09. 1959 r. pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Leżajsku]
Syn Antoniego i Wiktorii Ordyczyńskiej. Ukończył VI klasową szkołę powszechną w Leżajsku w 1904 r. Od 15 roku życia wyjeżdża z ojcem Antonim na roboty murarskie do Lwowa.
W 1913 roku zostaje powołany do służby w wojsku austriackim, do 10 dywizji artylerii konnej, z którą w 1914 r. wyjeżdża na front rosyjski. Dnia 2.6.1916 r. dostaje się do niewoli rosyjskiej, w której przebywa 22 miesiące. W marcu 1918 r. ucieka i po powrocie zostaje wysłany na front włoski. Tam po 24 godzinnym pobycie przechodzi na stronę włoską. W armii austriackiej otrzymuje Tapferkeitsmedaille, czyli medal za odwagę II kl. srebrny i medal III kl brązowy. We Włoszech wstępuje 4.11.1918 r., jako ochotnik do Armii Polskiej w Weronie. W lutym 1919 r. przydzielono go do 3 pułku artylerii polnej w La Mandria di Chivasso, a w marcu 1919 r. razem z jednostką zostaje przeniesiony do Francji, gdzie otrzymują niebieskie mundury francuski (stąd błękitna armia Hallera), konie, kompletne uzbrojenie itp. Stamtąd w maju 1919 r. wyruszają koleją, w zaplombowanych wagonach do Pomiechówka w Polsce. W lipcu 1919 wyruszają na front wołyński. W styczniu 1920 r. zostaje rozwiązany 3 pułk artylerii polowej, jego żołnierze wchodzą w skład 12 pułku Artylerii Kresowej. Karol Kwieciński otrzymuje przydział do 2 baterii. 17 lutego 1920 roku na pozycji koło wsi Żyłki, nie zważając na padające granaty bolszewickie, prowadził ogień na przeciwnika, zmuszając baterię wroga do wycofania się. Za czyn ten plutonowy Kwieciński odznaczony został Virtuti Militari V klasy nr 924”.W marcu rozpoczynają marsz na Derażkę, Żmirynkę ....Kryżopol, skąd następuje odwrót aż pod Lwów, w celu jego obrony. Po paru dniach z powrotem ruszają na Ukrainę, pod Derażnię. Działania wojenne 12 pułku artylerii polowej skończyły się 15.11.1920 r. Dywizjony po zawieszeniu broni wróciły w okolice Tarnopola. Karol w styczniu 1921 r. zostaje zwolniony ze służby wojskowej w stopniu ogniomistrza.
Po powrocie do Leżajska obejmuje po swoim ojcu Antonim posadę kościelnego w kościele farnym.
2 lipca 1922 r. bierze w Leżajsku ślub z Marią Kazimierą Krukiewicz, z którą mieli siedmioro dzieci. Posadę kościelnego dzielił ze swoim bratem Stanisławem. W 1937 r. zostaje w Leżajsku listonoszem, po uprzedniej interwencji Biura Kapituły Orderu VM. Podczas wojny dalej piastuje stanowisko listonosza. Współpracuje z AK niszcząc donosy do Gestapo. W jego domu na ulicy Wałowej odbywają się wykłady podchorążówki. Będąc na liście do aresztowania podczas pacyfikacji, ratuje się dzięki znajomemu Niemcowi. Po wyzwoleniu dalej współpracuje z podziemiem. Dzięki niemu nie udaje się donos na Wołyniaka a konfidentka wpada w zasadzkę.
Zmarł w Sarzynie Osiedlu 9 września 1959 r., pochowany w Leżajsku.
Jego synowie również zasłużeni dla Polski:
Eugeniusz Kwieciński ur. 8.8.1924 r. w Leżajsku ps. Żyrafa. Żołnierz AK. Aresztowany 10 lipca 1944 r. na drodze z Brzózy Królewskiej, razem z Tadeuszem Podgórskim i Zbigniewem Brandtem, przez Karla Niesse. Wysłany do Oranienburga – Sachsenhausen, otrzymuje nr obozowy 88081. Po wyzwoleniu nie wraca do Polski. Wyjeżdża do Australii Umiera na obczyźnie w 1994 r.
Marian Kwieciński ur. 31.1.1940 w Leżajsku. Pracował na kolei. Ożenił się w Lubaniu Śl. W 1980 zakładał NSZZ Solidarność wśród kolejarzy. Wybrany do Komisji Krajowej Solidarności. Wstanie wojennym internowany. Przewodniczący Rady Miasta Lubania. Zmarł w 2005 r.
Źródło: Biogram opracował Eugeniusz Kwieciński >>> Forum Historia Lezajska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz